Larven van een Zuid-Amerikaanse vuurvlieg zijn op een ander menu overgeschakeld: ze vreten zich nu vol met een pad die normaal op hen jaagt. Opmerkelijk: ze zijn gestopt met glimmen, waardoor de pad ze minder snel opmerkt. Dat heeft de Belgische bioloog Philippe Kok ontdekt op de afgelegen Roraima-tafelberg.

Het betoverende ballet van vuurvliegjes op een zomeravond… romantisch. Maar vuurvlieglarven zijn minder feeëriek: giftige en vraatzuchtige roofdieren die zich meestal voeden met slakken en andere ongewervelde dieren.

Roofdier wordt prooi

Een team van wetenschappers onder leiding van Philippe JR Kok (VUB, Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen) rapporteert in Current Biology over een zeldzame omkering in de verhouding prooi-roofdier: de larve van een nog onbekende vuurvlieg die op de top van de Roraima-tepui leeft, veranderde zijn dieet van ongewervelden naar een kleine paddensoort die mogelijk op de volwassen vuurvliegen jaagt. En opmerkelijk: de larve is ook gestopt met glimmen, waardoor hij zijn prooi makkelijker kan benaderen. Dat is in de familie van de vuurvliegen nog niet eerder vastgesteld.

Vuurvlieglarven zijn onverteerbaar en gloeien om potentiële roofdieren af te schrikken, maar waarom zou je een roofdier afschrikken waarop je wil jagen? Het slachtoffer hier is de pad Oreophrynella quelchii, die alleen op de top van twee naburige tepuis te vinden is.

Afgesneden

Tepuis zijn precambrische tafelbergen uit zandsteen, zo’n 3.000 m hoog, in het noorden van Zuid-Amerika. Hun hoogste toppen zijn door steile kliffen geïsoleerd van de omringende hoogvlakten, savanne en tropisch regenwoud. De tafelbergen inspireerden Sir Arthur Conan Doyle voor zijn beroemde roman The Lost World.

Philippe Kok is gespecialiseerd in de evolutie van gewervelde dieren in deze afgelegen gebieden en bracht bijna 300 dagen door op tepuis.