Nieuws

Snijsporen op vogelbotjes uit de grot Scladina, in de buurt van Namen, geven aan dat neanderthalers er verschillende vogelsoorten aten en van sommige botjes gebruiksvoorwerpen maakten.

Wist je dat kasseien porfier zijn, gestolde magma? Begin 20^ste eeuw waren drie Belgische dorpjes de grootste bron van porfier ter wereld. Een rijk geïllustreerd boek vertelt de geschiedenis van de porfierontginning in ons land.

Van 24 juni tot en met 24 september 2024 krijg je de kans om je mening te geven over de ‘Actualisering van de Belgische nationale biodiversiteitsstrategie tot 2030’. De FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu kan hiermee rekening houden bij het uitwerken van de definitieve strategie.

Het Sint-Romboutskerkhof in Mechelen speelt een belangrijke rol in een internationale studie over de geschiedenis van malaria. De studie is gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift Nature. "De ontdekkingen op het kerkhof laten zien hoe militaire activiteiten en troepenbewegingen aanzienlijk bijdroegen aan de regionale verspreiding van malaria." 

Het monitoringprogramma van het Instituut voor Natuurwetenschappen voor de uitstoot van zwaveloxiden (SOx) en stikstofoxiden (NOx) van schepen op zee is bekroond met de ‘Special Commendation for Sustainable Impact’ in het kader van het Greening Award Initiative van de European Maritime Safety Agency. Een welverdiende erkenning voor de impact en duurzaamheid van onze inspanningen om de luchtvervuiling door schepen op zee te bestrijden.

Biologen hebben een nieuwe soort krab, Polybius dioscurus, ontdekt op de Belgische stranden. 'Het wordt steeds zeldzamer om nog nieuwe grote en middelgrote diersoorten in Europa te vinden.'

Biologen hebben voor eerst termieten vastgesteld in België, en wel drie verschillende soorten. Ze zijn wellicht meegereisd in materiaal dat werd ingevoerd. De tropische insecten eten hout en kunnen schade veroorzaken aan gebouwen en constructies. Eén van de vastgestelde soorten kan in een kouder klimaat gedijen.

Kevers op Galápagos konden zich snel en herhaaldelijk aanpassen aan hoogtes dankzij genetisch erfgoed van oude evolutionaire gebeurtenissen. ‘Dit mechanisme helpt ons te begrijpen hoe organismen zich zullen aanpassen in onze snel veranderende wereld’, zegt evolutiebioloog Carl Vangestel.