Om de effecten van windmolenparken op zee op vogels te bestuderen wordt er, naast de maandelijkse tellingen vanop schepen door het INBO, door ons onderzoek gedaan met een vogelradar. Die vogelradar is geïnstalleerd op een platform in het windmolenpark van C-Power op de Thorntonbank, ongeveer 25 km van de kust.

Het systeem bestaat uit een verticale en een horizontale antenne. Tijdens iedere omwenteling van die antennes wordt er radarenergie uitgestuurd. Wanneer die energie botst tegen een object wordt die gereflecteerd en terug opgevangen door de antennes. Dit teruggekaatste signaal geeft dan informatie over het object waartegen het botste. Aangezien we voor dit onderzoek enkel geïnteresseerd zijn in vogels werd er software ontwikkeld die vogels onderscheidt van andere objecten in de omgeving.

De verticale radarantenne verzamelt gegevens over het aantal vogels die door het gebied vliegen en hun hoogte. Het bereik van de verticale radar is 3,6 km breed en 3,6 km hoog. Op basis van deze gegevens en wiskundige modellen wordt er dan een schatting gemaakt van het aantal vogels dat in aanvaring komt met de turbines. De horizontale radar registreert in een gebied met een straal van bijna 8 km de vliegbewegingen van de vogels in het gebied. Deze gegevens geven dus informatie over de richting die de vogels vliegen en hun baan die ze volgen. Zo kan het afwijken van hun baan erop wijzen dat ze het windmolenpark als een barrière ervaren en bijgevolg hun richting aanpassen.

Het grote voordeel van deze installatie is dat er continu data worden verzameld over het voorkomen van vogels. Zo kunnen er dus ook gegevens verzameld worden over de aantallen vogels die ’s nachts over zee vliegen tijdens hun migratie. Het nadeel van de vogelradar is dat de gevens niet toelaten om te bepalen welke soorten er geregistreerd worden. In die zin zijn het radaronderzoek en de vogeltellingen van het INBO complementair.